سلام،بازم اومدم دو کلمه حرف حساب بزنم!
شعر بالا رو می بینید، واقعا ساده و درعین حال سنگین!"قابل توجه دوستان عکس پشتش هم محوطه مازنداران در بخش ییلاقیش هست."
نشسته بودم رو پله ها و به گیاه ها و درخت سیبی که توی باد خنک بهاری تکون میخورد نگاه می کردم، نور خوشید به زیبایی همه چیز رو در خودش غرق کرده بود و جلوه خاصی به همه چیز داده بود.
به یاد شعر بالا افتادم.
واقعا چرا انسان با اینکه ابن همه چیز رو می بینه و از اون لذت هم می بره اما اقدام به نابودیشون می کنه و یا در فکر فرو نمی ره؟
شاید چون زیادی چیز های بچه گونه و احمقانه داریم که بهش فکر کنیم، البته شاید!
نظر من یکی که اینه، داشتم درس زیست شناسی دوم دبیرستان رو می خوندم که نکته ای مثل همیشه در ذهنم زنگ زد، همه چیز نظم خودش رو داره و چه انسان بتونه آرایش اون نظم رو پیدا کنه و چه نتونه و سعی در پیدا کردنش داشته باشه هنوز خیلی خیلی و هزاران بار خیلی دیگه عقبه.چرا؟
خوب معلومه، بزارین یک مثال بزنم.هر انشان از دستگاه هایی درست شده که در کنار هم قرار گرفتند.
اگر بیایم و دستگاه ها رو از هم جدا کنیم اندام ها وجود دارن، اگر اون ها رو هم از هم جدا کنیم، بافت ها رو می بینیم، اگر اون ها رو هم جدا کنیم به سلول ها می رسیم، اگر باز هم اون ها رو جدا کنیم به اندامک ها می رسیم وباز هم زمانی که اون ها رو جدا کنیم به ملکول ها می رسیم و بعد از جدا کردن ملکول ها هم به اتم می رسیم.
می بینید که چه چرخه عجیبی و تا کجا میتونه ادامه داشته باشه که حتی بشر به اون دسترسی نداره و جالب اینجاست که همه ی این ها هم با هم یک هماهنگی و نظم خاص دارند.
همه دارن سعی می کنند در علم پیشرفت کنند اما علم خیلی وسیع تره و تا خود قیامت هم علم وجود خواهد داشت و هر چه پیشرفت کنیم باز هم مسائل رو برای خودمون گنگ و نا مفهوم کریدم.
حالا سوال اینجاست چرا به دیدن این چیز ها و این نظم و هماهنگی ملت از ذهن و عقلشون استفاده نمی کنند و نماز هاشون رو نمی خونند، البته منظورم به بیشتر ما مسلمون ها نیست، منظورم اون افرادی مو سیخی که تو خیابونن، منظرم به اون پسر های ...................خلاصه خودتون بهتر می دونید.
هر چی بگم کم گفتم ولی بیاین یک نگاه دیگه به نقش خلقت بکنیم.از آسمان و زمین، به کوچکترن مورچه بنگریم و از عظمت کهکشان ها به فکر فرو بریم.
منبع:نماز، اولین قدم
